Kwiat jest przekształconym pędem przystosowanym do rozmnażania. Pewne części kwiatu są pochodzenia łodygowego, inne zaś stanowią przekształcone liście. Typowy kwiat składa się z elementów czterech typów ułożonych w koncentryczne okółki i przytwierdzonych do dna kwiatowego stanowiącego rozszerzone zakończenie pędu: działek kielicha, płatków korony, pręcików i słupka. Zewnętrzne człony kwiatu stanowią działki kielicha, które zwykle w pąku kwiatowym osłaniają pozostałe części kwiatu. Są one na ogół niewielkie, zielone i najbardziej podobne do liści. Płatki korony, tworzące kolejny okółek, są często najbardziej rzucającą się W oczy częścią kwiatu. Dzięki jaskrawemu zabarwieniu, nektarnikom zawierającym słodki nektar oraz charakterystycznej woni przywabiają one owady pośredniczące w zapylaniu kwiatów. Okółek płatków korony otacza pręciki, z których każdy zbudowany jest z cienkiej nitki oraz dwudzielnego, czterokomorowego pylnika – miejsca powstawania pyłku. Pręciki są odpowiednikami mikrosporofili roślin nagonasiennych. W samym środku kwiatu znajduje się słupek, złożony z rozszerzonej części dolnej zwanej zalążnią, oraz cienkiej szyjki zakończonej spłaszczonym znamieniem. Kwiaty różnych gatunków roślin okrytonasiennych różnią się budową, kształtem oraz układem, barwą i liczbą poszczególnych części kwiatowych. Większość gatunków ma kwiaty kompletne, zawierające wszystkie części kwiatowe, niektóre natomiast tworzą kwiaty niekompletne, nie mające jednej lub kilku części kwiatowych, np. działek kielicha czy korony bądź obu tych elementów . U pewnych gatunków, np. u kukurydzy, na tej samej roślinie powstają kwiaty dwu rodzajów – zawierające tylko pręciki lub tylko słupki. Niektóre gatunki, jak np. wierzby i palma daktylowa, tworzą kwiaty pręcikowe i słupkowe na różnych osobnikach.