Liść

Podstawowym zadaniem liścia jest przeprowadzanie fotosyntezy; do pełnienia tej funkcji jest on dobrze przystosowany pod względem budowy i układu tkanek. Budowa liścia pozwala na maksymalną ekspozycję komórek zawierających chlorofil na działanie światła i zapewnia maksymalną powierzchnię wymiany gazów pomiędzy komórkami liścia a środowiskiem. Typowy liść rośliny okrytonasiennej składa się z szerokiej, spłaszczonej blaszki liściowej i ogonka, za pomocą którego jest ona przytwierdzona do łodygi. Ogonek liściowy zawiera tkankę przewodzącą, zespoloną w wiązkę przewodzącą tworzącą nerw główny blaszki liściowej lub – zależnie od gatunku rośliny – kilka grubszych nerwów. Nerwy te mogą się rozgałęziać i tworzyć różne wzory u różnych gatunków, jak np. unerwienie siatkowate, czy równoległe. Budowa liścia. Na przekroju poprzecznym liścia górna powierzchnia blaszki typowej rośliny okrytonasiennej jest okryta pojedynczą warstwą bezbarwnych komórek epidermalnych. Zewnętrzną powierzchnię tych komórek pokrywa ochronna warstwa zwana kutykulą, utworzona z substancji woskowej – kutyny, prawie nieprzepuszczalnej dla wody oraz takich gazów, jak tlen i dwutlenek węgla. Bezpośrednio pod epidermą górnej powierzchni liścia znajduje się zwarta warstwa komórek miękiszu palisadowego zawierających liczne chloroplasty. Poniżej miękiszu palisadowego leży warstwa luźno rozmieszczonych komórek miękiszowych z chloroplastami, o licznych przestworach międzykomórkowych – jest to tzw. miękisz gąbczasty. Dolną powierzchnię liścia, podobnie jak i górną, okrywa warstwa bezbarwnych komórek epidermy, pomiędzy którymi u większości okrytonasiennych w sposób charakterystyczny rozsiane są liczne, małe, wyspecjalizowane szparki.