Megaspory

Każde megasporangium wytwarza cztery haploidalne megaspory; w ten sposób zostaje zapoczątkowane pokolenie gametofitowe. Trzy spośród nich degenerują, czwarta zaś rozwija się, tworząc mały gametofit żeński zawierający 2-3 archegonia pogrążone w haploidalnej tkance zapasowej zwanej bielmem pierwotnym. Zapylenie, czyli przeniesienie pyłku na zalążki w szyszkach żeńskich, następuje za pośrednictwem wiatru. Niektóre spośród przyniesionych przez wiatr ziaren pyłku przyklejają się do lepkiej cieczy w pobliżu okienka zalążka. W miarę wysychania cieczy ziarna pyłku są wciągane do okienka, aż w końcu wchodzą w kontakt z samym ośrodkiem. Następnie pyłek zaczyna kiełkować wytwarzając łagiewkę pyłkową, jednak zapłodnienie następuje dopiero mniej więcej po upływie roku. W czasie powolnego wzrostu łagiewki komórka generatywna mikrospory dzieli się tworząc komórkę trzonową, która kieruje wzrostem łagiewki pyłkowej, oraz komórkę generatywną właściwą. Ta ostatnia przemieszcza się do łagiewki pyłkowej i w końcu dzieli się na dwie nieruchliwe komórki plemnikowe. W ten sposób gametofit osiąga całkowitą dojrzałość, lecz jest nadal uzależniony od substancji pokarmowych dostarczanych przez sporofit. Równocześnie zachodzi powolny rozwój gametofitu żeńskiego, który dojrzewa do zapłodnienia w czasie, gdy wierzchołek łagiewki pyłkowej dociera do jednego z archegoniów; jedna z komórek plemnikowych łączy się z komórką jajową zawartą w archegonium tworząc zygotę, dającą początek nowemu pokoleniu sporofitowemu. W wyniku następujących po zapłodnieniu podziałów komórkowych z każdego gametofitu żeńskiego rozwija się tylko jeden zarodek. Wykształcony zarodek składa się z kilku liści zarodkowych – liścieni, epikotylu i hypokotylu. Angiospermae – rośliny okrytonasienne. Rośliny okrytonasienne, czyli kwiatowe, stanowią najwyżej rozwiniętą klasę całego królestwa roślin.